Vendosa ta shpalos zemren time, kur mendja m’rrin tek ajo krejt harroj veten, m’duket qe cdo gje shkon mire…

Vendosa ta shpalos zemren time, kur mendja m’rrin tek ajo krejt harroj veten, m’duket qe cdo gje shkon mire… – Pershendetje Jam nje djale 29 vjeqar jua rrefej pak sa ket historin time te hidhur. U njoha me nje vajze kalova plot 5 vite me te ishte dashurija ime pare edhe e fundit per fat keq u ndam qe nje vit arsyeja ishte sepse ne u deshem teper dhe per ato vite skemi pas kurr probleme asnjher sjemi perla kemi pas shum besim tek njeri tjetri kemi cen dy tipa te njejte por dhe enderrat kishim te njejta per fat keq familja asaj nuk na lejuan qe te jemi bashk… Sot mora guximin ta shpalosi ket zemer time, qe ka koh qe vuan. Ti shpalosi plaget e mia, qe sa koh me mundonin brendesin e shpirtit tim. Ne zemren time te merzitur ka shume vuajtje por me vuajtje ka edhe gjerat te cilat me mbanin gjalle, nje dit do behet mir, nje dit edhe une do jem sic te tjeret i buzeqeshur i lumtur, kam shume cka te flas per veten time. Shpesh her e pyes veten? Pse nuk jam edhe une i Lumtur sic te tjeret? pse nuk buzeqesh edhe tek une fati? apo ndoshta e kam edhe nga se e mallkoj veten per shume gjera qe ma lendojn shpirtin e nuk me len rehat. Ndoshta edhe All-llahu e ka te drejtt qe sillet keshtu me mua, si te jem i verbert. Dua te shkruaj gjerat qe une i mbaj ne zemer se nuk dua keto te humbasin, edhe nese une do te humbi te pakten te tjeret ta din brendesin e zemres time. Ah, kjo zemer e imja duroj shume cka, mbajti shume cka si kujtime. Ta them nga nje her me duket se asht vetem jete Kalimtare, e asgje me shume, nga nje her humbi shpresat mbase humbi edhe vet me gjith to, jam i lodhur nga mendimet, nga pyetjet qe ja bej vetes? Athu nje dit a do bahet mir edhe per mua? por pergjigje nga askush nuk marr. Nga nje here kur shpalosi zemren Aty eshte ajo, bashke me plaget e mia, ne bresndesin e zemres sime, qe der ne vdekje nuk do kesh largim. Ah, kur mendja me rin tek ajo, krejt harroj veten, me duket se cdo gje shkon per se miri, cdo gje asht ne dukurin e vete. Por kur e mendoj se ku je ti? e ku jam une? Ah, larg shume larg. Ah, them asgje nuk cenka kjo bote vertet per plot genjeshrta. Nga nje here zhytemi thell ne mendime, duke menduar , e harroj dhe veten time, duke zhgenjyer veten duke mendu se nje dit do jem afer shum afer njeri tjetrit aty ku cdo her e kam enderuar te jem se bashku. Por ja qe jeta cenka e kote. Thuhet nje fjal popullore ” Shpresa vdes e fundit ” ndersa mua me duket se me kan vdek para se te vdisja une. Ah, renqethem se kam frige shume nga vdekja. Nuk dua te largohem nga te gjith ata qe i dua, dua te jem sa me pran tyre. Dua dhe une ta shijoj jetes sic e shijoin te tjeret, Ah, si te ishte nje ndales vertet do e ndaloja, por ne punet e All-llahut nuk mundka askush me i nderhy. Te ju them shpresoj, si te them kur nuk kam, as nje shprese? Sa e veshtir cenka jeta, perplot vuajtje hidherime me to dhe gezimet. Sot jam diqka shum i merzitun, se diteve te tjera e nuk e dia as vet se pse? se dia nga lodhje e shpreses apo nga dhembjet qe kam ne shpirt, apo nga pritje se dhe nje dite edhe per mua do jete sic, per te gjith te tjeret. !! M ka dhimt n shpirt kur ka ik , e hala ma shum mdhem sot kur nuk muj me ec te para , kom met t njejtin vend . Ajo qe dashta osht kjo : E shof ne enderr dhe kur zgjohem rri i pikelluar dhe vetem qaj dhe dridheml. Gati se cdo nate m’del e njejta A ka dikush qe mundet me me tregu ket. Se kam fillu shum me pas frik , Ju kisha lut n’Zotin qe osht njo, ju lutna shum Faleminderit!!