Une punoja per te, ne dhom s’vinte, sme respektonte fare, sme njihte fare, me maltretonte, por dikur…

Une punoja per te, ne dhom s’vinte, sme respektonte fare, sme njihte fare, me maltretonte, por dikur… – Deshiroj edhe un historin time te ndaj me ju, ndoshta edhe ngaqe kam nevoj te shprehem. Jam 19 vjeqare historia ime fiilloi kreit rastesisht dhe per pak kreit ndryshe, se di qfar ndodhte shum e veqant ndjehesha perderisa flisja me te, edhe pse e njihsha prej shum kohesh shok te ngusht, por kaloi disi ajo nat edhe shum net tjera por jo vetem si shok por ne lidhje, u lidhem shum ne mes vete fillova ti besoja shum, sdi qfar mbente edhe mendimet mi ndryshonte, keshtu vazhduam deri kur dhe u fejuam. Ndjeheshim te veqant, un me te vertet, por edhe aj ashtu dukej, vazhduam edhe per disa muaj ashtu tlumtur, por se di pas disa muajsh se qfar ndodhte gjdo dit e me shum me largohej, sme fliste vetem me shante, sdonte te ndegjonte per mua fare, erdhi koha te martoheshim, te tjeret vendosen daten e te gjitha per ne, po martoheshim por sflisnim fare, sdija qte beja vetem qaja pa pushim ne naten e kanes, nuk e dija se qfar me priste, por prap me shpresen se mos behemi mir, dhe vazhdoja ta fshihja, e doja aq shum sa smund ta paramendoni fare, u gezuan te gjith por un se kishe at buzqeshjen e vertet vetem dridhesha, kaloi po pastaj 1 jav si dukej mir, por serish ju kthye asaj jetes jo normale, nuk i interesonte as edhe a egzistoj fare edhe pse isha ne shtepin e tij, un punoja per te aj vetem rrinte, skisha qte beja duroja, me shante deri tek personat e vdekur, skisha se q’te beja, kur i tekej edhe me maltretonte, serish skisha se qte beja, as edhe ne dhom svinte, sme respektonte fare, sme njihte fare, smundja te duroja me, as edhe ne festen e vitit te ri sqendroi me mua, edhe pse ishte hera e par qe ishim bashk ne nje fest ai me la vet, por e vendosa qe te flas me babin, i tregova te gjitha, erdhi te fliste me te skishte se qti thonte, thoshte sdin te gatuaj, kjo sishte arsye te gjith qeshnin, se di siq ftofesha gjdo dit e me shum prej tij, fillova te mos ndjeja me edhe asgje fare, prita edhe nje muaj se mos po ndryshonte por fare edhe me keq shkonte duke u bere gjdo dit e me shume, u lodha me, serish fola me babin vendosa perfundimisht te largohesha, se me vetem qe e shkatrroja veten se asgje mir svinte, perfundoi gjithqka nmes burrash, e denuan, me vjen keq se nuk jan me kushte te mira edhe pse un ja pranova te gjitha, i tregoja qe sdo ta ket te leht te ndahet se ashtu jan zakonet, po sme besonte e bente te leht gjdo gje, tash e vuan. Me falni por sdi ndjehem shum keq, skisha faj, jam e lodhur psiqikisht sdi qfar tbej, behem te qmendem, a thua se qfar e ardhme me pret, sdua tjetoj fare me besoni.