Une jam 20 vjecare e Ai 30 vjec, menyra se si nuk dorezohet nga gjithe ai refuzim qe i bej Une me ben te…

Une jam 20 vjecare e Ai 30 vjec, menyra se si nuk dorezohet nga gjithe ai refuzim qe i bej Une me ben te… – Te jet anonim! Pershendetje miq, vetem dua te marr mendim e juaj se si kishte qen me mir te veproja ne ket rastin tim, jam nje 20 vjeqare, pothuajse para 9 muajve kam filluar biseden me nje djal, jemi njoftuar permes fb, ne fillim si bised vetem jemi shtyer mesvete, nuk kemi biseduar aq shum rreth vetes, vetem me ka treguar qe esht 30 vjeq, por duke i then qdoher jo ngase e dija se familja ime nuk do pranonte kaq diferenc te madhe, por edhe fakti qe ishte jasht shtetit, penges tjeter qe nese ndodhte diqka mes neve te pajtoheshin prinderit. Kemi biseduar pothuajse 1 muaj, por dikur mu dukt e teper qe ti jepja shpresa se koti dhe e bllokova nga te gjitha anet, pas 4 muajeve ai kurioziteti se a ka tentuar te me shkruaj perseri ja hjeka bllokun nga instagrami. E di kam gabuar, por qysh ne mbremje me shkruajti nermale nje ndjenj se ishte ende i interesuar per mua, prej asaj kohe kemi biseduar edhe 4 muaj te tjer qdo dit, qdoher duke i then jo jo, sa her ka kerkuar te takohemi gjitheher kam refuzuar, thuani e pse flisje me te pra, menyra qysh nuk dorzohej gjeth aj refuzim dhe nuk u dorzua tpakten as nje dit, nese nuk me shkruante 2h e ndjeja at mungesen mejher, veqse kisha filluar te mesohesha me te me shkr**et e tij, thoshte se kishte planifikuar te gjitha, sa thirrjet ne mesengjer asnjeher nuk e kam hapur, ne njeren an nuk doja ti jepja shpresa e dija se nuk do te behej kjo pun, por as nuk mundja ta beja bllok tashme kisha filluar te ndjeja per te, sa qe nje dit qeshtja kaloj seriozitetin dhe i thash se nuk do dalim pa lejen e prindve, u dakordua te ishte ashtu se edhe aj do ndihej me i lir nese do e dinin familja ime. Gjeta kohen e pershtatshme i tregova prindit(nenes), dhe nuk ishte e pajtimit per ket, dhe se nuk ka mundesi te behet kjo pun. I shkruva ketij i tregova qe familja nuk lejojn, e di jam fajtore qe i kam jep shpresa, por besomni shum me keq ndoshta jam duke u ndier une qe nuk jam shpreh asnjeher, se sa ai. Reagimi i tij ishte, se paku nje kujtim te me mbeste nga ti, pastaj i them vetes se nuk ishe fati im, tani me kemi nderprer kontaktet, por vetem une e di si po mundem te duroj duke mos i shkruar. Krejt nga kjo dua mendimin e juaj, cili do ishte, nuk ka problem edhe nese esht per te keq? A do duhej te dilja me te dhe te flisnim, apo me e drejt kjo qe kam vepruar, ju faleminderit shum!