fbpx

Se di a me i marr femijet dhe te iki nga burri apo ta duroj familjen e tij te poshter…


Se di a me i marr femijet dhe te iki nga burri apo ta duroj familjen e tij te poshter… – Anonim ju lutem.Do doja mendimin e lexuesve se jam ne situate teper te veshtire.Jam nje vajz e martuar qe 5 vite.E rritur me shume mundime.Pavaresisht veshtiresive vdekjes se babait arrita te mbaroja masterin e njekohsisht punoja qe te ndihmoja mamin me shtepune.Po afrohej koha per te mbaruar shkollen e njerzit hynin shume qe te me fejonin.Nuk kisha pretendime vetem te gjeja nje njeri te mire,zemermire qe te me vlersoj e respektoj.Mendoja se po te kete dashuri cdo gje kalohet ne jete.Te puna vellai kishte nje shoqe qe me kishte pare mua te puna ime e i kishte thene nje kusheririt te vet qe kur te vish ne shqiperi do ta gjej une nusen.Ashtu ndodhi.Sapo e pash bashkeshortin tim me hyri ne zemer nuk e di zoti e fati ma rrenjosrn ne shpirt dhe pranova per pak dit u fejuam e per 6 muaj u martuam.Ne kohen qe kisha pushime ikja te ai.Ai jetonte me prinderit,dy vellezerit beqare motren e martuar me burr e dy femij te gjithe bashkr.Ne ate koh qe ne do martoheshim ne ata ndrruan shtepi e te gjithe bashke perseri per ti bere qefin mamase se mos te largojn motren.Nuk ja fal vetes qe pranova te ikja ne ate shtepi por dashuria me verboi mendoja se ishin njerez te mire dhe do i shikoja si familjen time e ata si vajzen e tyre.Heren e dyt qe vajta ngela shtatzene.U ktheva mbylla diplomen e sapo erdha perseri e mora vesh qe jam shtatzene.Cdo dite e cdo nate me lot ne sy.Ngrihu shpejt bej sherbim te gjitheve e filluan me ofendime e komandime.I thoja burrit ai vetem thoshte avash avash do kaloje ose nuk fliste fare.Pasi isha ngopur se qari duhet te dilja nga dhoma sikur ska ndodhur asgje tiu buzeqesh e te filloj sherbetoren si perher.Sa linda djalin ju betohem ate dite qe erdha nga spitali bera darken te nesermen lava gjithe rrobat e mia djalit ne gjunj dhe pse kisha 14 te qepura se vjehrra thoshte nuk duhen lare ne lavatrice se ashtu ka qen zakoni.Sa kemi hyre brenda me femijen na ka pshyre te dyve me burrin pse nuk morem kunaten per te dal nga spitali se ashtu eshte zakoni qe ne as nuk i dinim fare.Nuk kishte cuni dy jave filloi te fliste neper shtepi le te iki kjo tani femijen e mbajm ne.Aty nuk durova dot me i thash para merrni shpirtin se femijen tim.Dy dit e u be akoma sikur skishte ndodhur asgje.Kur ishte djali 16muajsh gjeta pune si pastruese shpirti me dilte sa lodhesha e femijen e coja ne kopesht vet me makin e merrja e shpesh punoja gjithe diten me lot ne sy se e coja cunin semure ne kopesht se nuk kisha ku ta lija se ajo ikte tek e bija qe pas nje viti mori shpi ngjitur me ne.I ndihmone per cdo gje i conte djalin ja merrte gjitha mua sme thoshte kurr ta mbaj un.Nqs i thoja te ma shokonte te beja une ndonje pun thoshte beje njeher tjeter lere tani.Sic e merrja rrogen duhet te blija ushqime per shpi ti beja gati e ata vetem hanin e linin tavolin as pjaten ne lavaman nuk e con njeri.As rrobat e veta as nuk duan tia din.Mbaron secili punet e veta dhe iken.Ikja ne pune e kthehesha nuk gjeja kurre nje gje gati per te ngrene 45kg isha e nuk kisha as fuqi ta beja me binin duart mbi tavolin e perseri sa ulesha 5min me duhet te ngrihesha te beja darken te pastroja te mbaja shtepin ata e djalin.Nje fjal te flisja vinte te me fuste thonjet ne fyt me thoshte 100 her bushter kushedi ku vete se mos vete ne pun,i ke bere djali magji e 1000 fjal te tj e un gjysem fjale te rend nuk ja kam then.Tani jam prap shtatzen me djalin e dyte.Gjithmone i kam then tim shoqi te blejm nje shtepi ne te dy se nuk mundem me keshtu po vdes nga dhimbja fizike e shpirterore.Ne shtator nje shoku i punes i kishte thene per dy shtepi ti merrte si nje.Ishin te dyja ne nje oborr po secila hyrjen e vet njera per te hyre tj per te rregulluar.Ne vendosem ti merrnim qe te jetonim ne njeren ne tj ta rregullonim per vjehrrin e kunatin.Kunati tha un nuk vi do marr shpi me qera me prinderit.Gjithe keto muaj me kete mendim tani qe u afrua koha per te ikur ai as nuk ka marr as pare per shpi i thot burrit prindrit do vin te ti.Shpia ka vetem dy dhoma gjumi per ne per femijet e nje si magazin ngjitur.Vetem se nuk po me bie qielli mbi koke.Edhe pak dite me mungojn per te lindur.I kam thene burrit nqs vin ata me ne un nuk vi se nuk mundem dot me me ta.Ku do lenduem nuk kam asnjeri ketu qe te me shikoj femijet e un te iki te punoj rroga eshte e ulet si do ja dal.Burri thot nuk i le prinderit ne rruge.Kan dhe dy cuna e gocen asnjeri si mban vetem i imi qe sdi te hapi goje per asgje.Me burrin kemi kaluar gjithmone mire e vetmja arsye qe jemi zen gjithmone kan qen familja e tij.Nuk di cfare te bej te zgjedh te marr femijet e te iki apo te duroj keshtu gjithe jeten per hir te femijeve.