Per burrin kam respekt por dashuri jo,i them ish te dashurit qe syni yt te don shume dhe asniher nuk do me hiqesh nga zemra…

Per burrin kam respekt por dashuri jo,i them ish te dashurit qe syni yt te don shume dhe asniher nuk do me hiqesh nga zemra…-Pershendetje njerz, po lexoj shume histori te ndryshem ketu dhe disa po i besoj dhe disa jo. Por qe doja te shkruaja edhe une historine time per tu pare nese me postohet apo jo.Jam nje grua e re e cila nuk mundi asnjehere te harroje dashurine e vertet qe ndjeu ne zemer.Une isha bashke me nje djale per 2 vite , u njoftuam ne vend pune, punuam se bashku, dilnim se bashku, flisnim dhe shkruanim cdo dite sa qe u dashuruam aq forte sa ska me. Ishte nje djale qe zemra ma donte, sa here qe shihnim njeri tjetrin zemra na rrifte me shpejt dhe emocionet na kaplonin dhe pse shiheshim po thuajse cdo dite. Ai kishte sy kafe dhe kur me shikonte me ata sy vertet qe kisha ndjenja shume te forta per te, nuk e di nese dikush e beson apo jo por vertet qe ishte nje dashuri si ne nje filem apo telenovele. Doja cdo te mire dhe te keqe te tij, ai gjithashtu me vlersonte shume mua dhe donte si askush tjeter ne kete bote, fjalet qe degjoja nga ai si kam degjuar me kurre nga askush, perqafimet dhe vlersimet e tij si pata nga asnjeri me heret e as me vone. Ai beri shume per mua, me shume se cdo bente nje burre per gruan e vet.. Ndodhen disa gjera dhe ne u ndame, pavarsisht pse kur u ndame u shkatrruam dhe vuajtem shume te dy ne prape nuk luftuam per dashurine tone dhe hoqa dore per disa gjera qe do rregulloheshin me pak mund ( ishte faji im qe u ndame ) por qe une u dorzova shpejte. Ndarjen e vuajtem shume sidomos ai, u shkatrrua dhe u dobesua tejmase.Por qe Pas nje kohe une u martova dhe kam 2 femije edhe ai shume me pas u martua dhe tani ka 1 femije. Une jam e martuar tani dhe kam familien time por qe me burrin tim me shume kam respekt dhe tolerance se sa dashuri dhe pasion. Une edhe pse nene e dy femijeve ndoshta ju thoni si ka mundesi por qe une asnjehere nuk munda ta largoja nga mendja ate njeri. E dua akoma fort dhe sa here e kujtoj merzitem dhe ndjej mall per kohen qe kaluam bashke. Mua me kujtohet vlersimi dhe gjerat qe beri ai per mua, gje qe as im shoq nuk i ka bere kurre. Une kam dy femije dhe jam e detyruar qe te jetoj per ta dhe te behem kinse jam e lumtur per ta por qe zemra ime kurre nuk u lumturua as kurre nuk u gezua pervec momentit kur linda dy femijet e mi.
Dashuria ime jeton me dike tjeter dhe une me dike tjeter, kurre nuk e harrova e as kurre nuk me harroi. E kam takuar 3-4 here pasi qe jemi martuar dhe me lot ne sy me.Ka thene qe kurre sdo me fali qe ja bera kete, kurre sdo ma fali qe ja vodha lumturine dhe u detyruam te martoheshim vec sa per te thene.. Do doja tju thoja te gjithe te rinjeve dhe njerzve qe dashurohen mes vete qe te luftojne per dashurine e vet, nese vertet dy persona duhen le te bejne cmos per ate dashuri, une e dashurova shume dhe ai mua, por qe nuk luftuam per te qene bashke Nese sot po lexon kete post ai djale do doja ti thoja qe syni te do shume, se keshtu me ka therritur, do te doja ti thoja qe kurre sdo me hiqesh nga zemra ime, kurre sdo lodhem se dashuri yt, gjeja e vetme qe bej tani eshte te shof fotot qe mi ke bere ti mua, dhe fotot tua qe vendos ne facebok. Dashuria nuk pyet nese je bere nene apo baba, zemra vuan per ate qe i mungon .
Shpresoj askush mos ta provoj te jetoj i martuar me dike qe ska dashuri dhe te jetoje jeten vec sa per te thene. Shpresoj qe ky mesazh te me postohet