Babe, do dhuroja gjithqka qe kam vetem te te kisha edhe nje here prane!

Babe, do dhuroja gjithqka qe kam vetem te te kisha edhe nje here prane! – Vendosa te shkruaj dhimbjen time qe po i mbledh te gjitha vuajtjet bashk. Ishte pranvere dite e shtune mengjes sapo isha ngritur dhe fillova te flas me mamin pastaj dhe me teten time permes skypes, ne mes te shakave qe beja zakonisht, troket dikush ne der dhe dal te sho ishte gruaja e agjes fetyra e saj ishte zverdhur dhe menxi merrte frym dhe me gjysme zeri ajo po tregon qe babi im ishte perlenduur ne uj dhe thot qe nuk dinte a kishte vdekur a po ishte gjall. Ne ato momente un dhe vellau sa hap e mbyll syt dolem ne oborr dhe vellau u largua me shpjetsi duke shkuar ne vendin ku kishte ndodhur ngjarja, pastaj filluan te mlidhen komshinjet dikush fliste fjal pozitive ndersa dikush vetem shikonte ne heshtje, un kisha mbetur pa frym dhe e shtangur zakonisht kur behet fjal per njerzit qe i dua behem e ketill, bera alarm duke u munduar qe te shkoj ne vendin e ngjarjes por mami sme lejonte dhe kur e shihja ate ne ate gjendje mu kepute shpirti, ne ankth po i kerkoja ne telefon te gjith te afermit por asnjeri nuk pergjigjej njerzit u grumblluan edhe me shum ata vetem e kishin kuptuar se babi im kishte ndrruar jet por nuk kishin gjetur guximin te na thonin, me pas po vinte dhe daja me gruan e tij ne me famljaret ishim ulur ne koridor duke pritur qfardo lloj lajmi qe do na largonte ket dhimbje ne gjoks, kur njerzit filluan te qanin dhe te bertasin fillova te humbja shpresat duke menduar se babit i kishte ndodhur diqka e keqe por jo qe kishte vdekur kete nuk e mendoja aspak sepse gjithmon kam qen njeri pozitiv kurr skam ditur te mendoj gjera negative, ne mesin e gjith atyre njerzve qe ishin trazuar dhe te shokuar un ende mendoja qe babi jeton akoma po e shikoja shtepin dhe thosha me vete nuk mund te vdes babi nuk mund te mendoj nje jet pa te, ne ate moment po ktheheshin njerzit nga aksidenti dhe un e deshpruar dhe me nje dhimbje qe po me vriste ne shpirt po lendupoja drejt tyre duke ju pergjergjuar me fjalen a esht babi gjall pash zoten a osht babi gjall, asnjeri nuk fliste nuk kishin gjetur asnje fjal ngushlluese per te na then, ne ate moment po vinte dhe personi fundit qe lendupova edhe tek aj dhe fjala e tij ishte me vjen shum keq, oh Zot mua kembet sme mbajten dhe u rrezova ne tok po bertisja si e qmendur oh Zot pse babin tim te gjith ishin te deshpruar, askush nuk mund te fliste nga lotet kur e pash trupin e babit tim mu dok sikur gjith bota kishte ren mbi mua oh babi im, kur e putha per her te fundit fetyren e tij o zot skishte dhimbje me te madhe ne shpirt sikur te shohesh babin tend te vdekur, nuk mund te besoja isha e shokuar aq shum saqe e mbaj mend qe me kishin dhen qetsues pastaj nuk mbaj mend me as lotet sme dilnin, sot behen 9 muaj qe aj me sjeton por kujtimi per te esht i pavdekshem. Babe, do dhuroja gjithqka qe kam vetem te te kisha edhe nje here prane. Desha tju them qe duani prinderit sa i keni gjall mes dy syve putheni nball dhe ju thoni qdo dit qe i doni shum sepse e nesermja nuk i esht premtuar askujt…