Kur isha 8 vjeqare njerku im ma mori vajzerine,Mami me besoj vetem kur e pa permbi mua aty e mori nje…

Kur isha 8 vjeqare njerku im ma mori vajzerine,Mami me besoj vetem kur e pa permbi mua aty e mori nje…-Pershëndetja faqa (Histori të jetës) JU LUTEM TE JEM ANONIM RESPEKTE…!Po mar shkas te shkruaj në pika te shkurtra dhe un historin time,esht shum e vertet qe e kaluara te bllokon nuk te lejon të jetosh e qet me ate shpirt me ate zemer të paster që ti vertet ke…Dhimbjet e shpirtit tim fillojn qe kur isha ne nje mosh te vogel diku 7-8 vjece ku njerku më dhu.noj psiqikisht dhe moralishtNe ishim nje familje shummm e varfer ku mami punonte dit e nat qe te na rriste me aq mumdesi që ajo kishte dhe me ato qe ajo fitonte nga qendisjet e rrugicave centrove apo nga punimi ne ara per te nxjerr buken e gojes.Nje nat te erret vjeshte mami kishte shkuar te blinte dicka ne shitore (dyqan) por e kishim pak larg nga shpija dhe i duhej kohe sa te shkonte e te vinte nga dyqani….Femijet e tjer nuk ishin në shpi isha vetem un dhe njerku në ate koje ai me therrer e me thot hajde pak brenda,ndersa un femi pa sherr shkoj brenda dhe me thot do lozim bashk un nuk dija gje vetem kur me kapi e me hodhi ne krevat ne ate moment me lenduu pak krahun te krevati dhe vetem mu hudh siper trupit tim un isha e pa fuqishme-me thoni ku do merte fuqi nje femi ne ate moshe per te shtyr apo per ti ikur nje monstre?Ai maroj pune maroj qefin e ti.Ndersa un dridhesha she isha strukur në nje qoshe deri sa erdhe mami në shpi.Kur ajo erdhi mua nuk më intersonte nga kercenimet qe me kishte ber që un te mos flisja ppr thoja edhe po te më mari shpirtin un do tregoj,nejse i tregova mamit ajo nuk me besoj.Ika të fle ne mbremje ashtu e dramatizuar e friksuar se mos më vjen naten te krevati,kaluan dite e nete un akoma isha ai femija i friksuar,fillova te mbyllesha në vete nuk flisja me askënd rrija ne vetmin dhe mendimet e mija,kjo histori zgjati deri kur un mbusha 11 vjece kur nje mbremje dimri mami e zuri ate mat sepse dyshoj qe gjith fshati kishin korend (Drita) dhe vetem shpija jon nuk kishte,dhe ajo hyn ne der pa frym dhe me gjen mua posht ati trupi të mallkuar ajo tmerrohet dhe bertet thot ca i ben qikes (vajzes)Mer nje bisht fshese dhe i gjuan me sa fuqi që ajo kishte ai largohet nga mua iken nga shpija nuk e di se ku por iken,Ndersa nëna ime ulet aty afer meje dhe qan me denes duke me kërkuar falje qe nuk më kishte besuar,ndersa mua lotet e saj nuk më benin pershtypje më sepse un isha ber gur as lot nuk kisha azgjë,Nje dit iki nga shpija per nje jav nuk kthehem sepse ai monster ishte kthyer në shtëpi,un nga frika se ajo histori do me rikthehet perseri,nejse me gjeten te nusja e xhaxhit kir me marin ne shpi kisha shum frik,ai cohet e me rre.h me rryp pantallonash e me thot qe na ke trembur per vde.kje që nje jav skemi ditur qe ku je a je gjall apo e vde.kur,un nuk flisja ndersa ai me rrihte si te isha kafsh jooo dhe kafshës nuk i gjuhet ne ate menyre.Më beri trupin shirita shirita zi si korbi.Kaluan ditet ashtu mes dhimbjesh e lotesh cdo dit! Mas nje kohe te shkurter mami im pesoj nje fatkeqsi dhe vd.iq,kur ajo vdiq mua mu shemb bota mbi kok zdija me se si do vinte fati im si do vinte jeta ime,mbetem me njerkun ne shtepi un u bera si sherbetore laj shplaj gatuaj e u kujdesja per te gjith familjen,deri sa nje dit me kapi tmerri perseri kur ai me thoshte ti sje fmija im biologjik edhe pak vite mumd të behesh gruaja ime,aty zdi gje me jan erresuar syt kam gjuajtur me tenxhere dhe kam ik lendup nga shpija por më nuk jam kthyer ne ate shtepi.Ika nje nje kish qe ndihmonin te varferit me ilace dhe me ushqime,aty tregova gjith historin time dhe ata me besuan flm Allahut që me besuan se zdija se ku do merja rruget femi naten,me derguan ne jetimore po ce do ne jetimore ishte me keq se në shpin time aty te ngacmonin ata punonjesit social qe gjasme ishin per kujdesin ton zdi tmerr deri sa ndryshova jetimore dhe mas ca kohesh un udhetova ne nje shtet tjeter kisha mbushur moshen dhe ne shtetin tjeter punoja ne kryq te kuq aty shoqeri mas shoqerie njoha bashkshortin tim ku sot ka femije me te por ne nuk jetojm më bashk dhe në fakt as qe kemi jetuar ndonjeher,sepse ai nuk vinte gati kurr në shpi un kuptova masi isha me shtatzanin e par që ai bente jet te dyfishte,thoja me veten o Allah ca kam ber gabim qe e keqa vetem mua me percjell,u pajtova me fatin sepse isha e re nuk kisha perkrahje edhe po te ndahesha ku do veja pa asnje perkrahje pa familje…jeta ime iku si jet qeni.Mas lindjes së par dal jasht ballkanit,edhe ne emigrim më keq vuajtje turtura me fmi ku do lendueshe,kur nuk ke dike tendin ishte teper e veshtir,mas kater vite vujtje linda dhe femin tjeter pastaj kisha mesuar edhe gjuhen por me falni kur mora vesh qe jam shtatzën perseri mu shemb toka thash ku do vete un me dy fmi ku do lenduem skisha te drejt jetese ne ket shtet europian,un sa kisha mesuar gjuen e ktuhit sa kisha filluar nje pune cdo mund me iku posht,nejse ika ne nje vend ashtu me barkun te goja dhe u ndava aty thash do heq fmin se nuk ja dal dot,por mas shum menimeve e analizave qe i beja vetes thash po ca faji kan fmit kam vujtur vet e do vuj vetëm e vetem ti nxjerr keta ne jeten e tyre.Linda fmin dhe vazhdova jeten ashtu mes vujtjesh dhe dhimbjesh vetem pa leje qendrim derisa fati trokiti në deren time njoha njerin e jets njeriun qe më beri te hap syt njeriun qe me msoj se cfar esht familja dhe se cfar esht dashurija per familjen.Fal tij dhe fmive te mi un sot jam njeriu me i limtur ne bot.Ate dhe fmit e mi nik i ndaj kurr ama kurr nga jeta ime..Dashuri flm qe egziston dhe flm qe me respekton mua dhe fmijët e mi ti je shtylla e shtëpis sonë,Me falni se ndoshta e kam ngaterruar pak jeten par nese do vazhdoja te shkruaja me shum nuk di dhe un ku esht fillimi dhe ku esht fundi i jetes sime.Me rendesi qe un tani kam gjetur qetesi shpirterore me cdo gje që kam arritur me forcat e mija.E shkruajta ket histori me ju than amanat rujini prinderit tuaj dhe mos lejoni askend te preki mbi trupin tuaj pa deshiren dhe pa miratimin tuaj sepse do vuash gjith jeten.Respekto ate qe ke ne krah duaje por jo te lejosh tet poshteroj me maltretim fizike apo psiqike.Dhe ne femrat kemi nje jet kemi nje shpirt,Nuk po them qe jan te gjith djemt e kqinj ka dhe njerez te mir qe me dëshir i pranon në rrethin tend…Shum flm qe e kexuat dhe e di ndoshta do ket edhe ofendime jam pergatitur edhe per kët pjes nuk esht problem…Qofshit ne rrugen e Allahit e ne te mirat e mbrojtjen e tij ne cdo hap te jetes…
JU LUTEM ANONIM