I dashuri me ka thon “Ose do fejohemi, ose do te grabis, ose un nuk te pres me…pasii vitet po me ikin!…”

I dashuri me ka thon “Ose do fejohemi, ose do te grabis, ose un nuk te pres me…pasii vitet po me ikin!…” – Pershendetje faqe e qelluar.. Anonim bitte, ju prsh gjithve..Un qe po shkruaj jom nje vajz 24 vjet jom lind dhe jom rrit qytet, jom e dashurume ne nje djal te fshatit, mua sme pengon aspak kjo, e dua qmendurisht, kom pas edhe lidhje ma heret por ket e dua shpirtnisht, jemi njoftu napermjet rrjeteve sociale folim bashk gati dhjet muaj, jetojm shum larg, kemi dal kem shetit, edhe ai me don shum nonstop me perqaf, me puth, un e dua shum por sdi pse me pengon kur me prek, qdoher me thot ty sme don mua, asnjeher sme puth, un srz edua por nuk edi pse sndjehem mir mem prek, veq i tham ik.mos mprek kshtu e dua shum por habitem me veten pse jom kshtuu …(historia vazhdon me poshte…)

Erdhi puna deri te fejesa kaluam dhjet muaj bashk, edhe pse skemi mujt mu taku shum her pasi jetojm larg kemi bisedu rregullisht dhjet muaj, dhe vendosum mu feju dhe te martohemi sa me shpejt pasi jemi shum larg dhe shum shpejt mu bo bashk, por kur erdhi puna deri ktu ju tregova prindve familjes, gjith jon kunder lidhjes sime askush sdo me ni, mkan thon harroje at pun krejt pasi asht fshat, shum larg, dhe jon pak te varfer, mua sme pengon asgje pasi edua shum, por familja sme lejojn, ai eshte ne pritje, presim qe dy muaj me shpres se do na lejojn te fejohemi, por askush sdo me ni per mu,un nuk mund te ndahem prej ty, nuk mundem ta harroj, ndonjeher vetem grindem, menjeher me mungon filloj te qaj ton naten, smundem pa te..Nuk me pengon largsia, varferia, fshatii, un vetem te jem me te do jem me e lumtura ne bot, por kalojn ditet, javet, muajt qdo dit njejt sen sndryshon jom lodh mo du me bo naj ndryshim, por familja sme lejojn, un e dua teper, me thot qe eja te grabis, por un jetoj me shpres se gjithqka do rregullohet dhe do fejohem, apo te iki por frigohem se ndoshta me von do pendohem ..Ju kisha lut gjithve naj keshill si me vepru a me ik me mar te dashurin …(historia vazhdon me poshte…)

Apo me prit me shpres se gjithqka do behet mir, smundem mu nda prej ty, nuk edi qa me bo jom bo shum vesve nuk jom mir aspak diqka me mundon diqka prej mrenda e kom majt nvete ndoshta kom fitu stres apo qa kom nuk edi, srz nuk ndihem mir..Nonstop kom mendime negative, bile harrova me cek se idashuri me ka thon ose do fejohemi, ose do te grabis, ose un nuk te pres me..pasii vitet po me ikin..frigohem se do me ler.mendon qe un nuk edua, pasi kur dal me to nuk i shprehi dashni siq duhet vetem e perqafii sen tjeter joo, nuk edi pse por smundem, me mundon diqka, sndjehem mir, kshtu edua me gjith zemer nuk ediii…Ju lus gjithve kshilla si me vepru nket aspekt un qka me bo qe mu permisu e me ringjall veten, ndjehem si nje trup pajete..Nuk edi qfar kom..si te behem bashk me te..Pasi jom esigurt 100% qe familja sme lejojn por ashtu jetoj me shpres…Si tja bej nuk edii..Harrova me cek se jon te varfer.qdoher kur dalum un i paguj shpenzimet, jetojn ne nje shtepi te vjeter, dhe jetojn shum larg dhe asht vend i vjeter(katund) por mua sme ka pengu kurr pasi edua shum edashuroj si eqmendur..por frigohem se me von do pendohem ndoshta per gjithqka..Apo joo??Cili asht mendimi juaj??Kom shum nevoj per keshilla sikur te flas me ndonje psikiater pasi srz sdihem miir..Ju prsh gjithve qe e lexoni ket histori, ndoshta skom mujt me spjegu mir, por nuk ndihem mir, kom harru edhe shum sene per me cek por ne pika te shkurta, gjithve qe e lexoni ju lutem keshill pliisss kom nevojj…Klm