Do doja te isha me ty jo per te ndare ate gezim me ty, por per te pare buzeqeshjen tende!

Do doja te isha me ty jo per te ndare ate gezim me ty, por per te pare buzeqeshjen tende! – Anonym ju lutem. Per ty ….. ishe gjithqka per mua dhe do mbetsh gjthmon ., nje mesazh, nje kujtim…me ‘detyrojne’ ti flas imazhit tend. Ah sikur,ti te doje te degjoje qofte edhe nje fjale te vetme nga une, sikur ti lejoje vetes te shikoje qofte edhe nje veprim sado te vogel nga une, sikur te me besoje sadopak,ahhhh sikur, Edhe boten po te ma kishte kerkuar do ta falja, ate bote qe u ndertua me idete e tua ate bote qe ishte dikur aq shume ngjyreshe, boten qe tani endet neper rrugicat e kujtimeve te ‘frikshme’. Ti, do jetosh gjithmone brenda meje, do jesh pjes e pandashme e momenteve me te bukura te jetes time, edhe pse je shume larg, ti do jesh aty. Tashme ti je bere personazhi kryesor ne ditarin e jetes time. Ndonjehere me mungon aq shume, saqe dua te bertas me aq sa fuqi kam, me shpresen se ti do me degjosh…. Ndonjehere te dua, me shume nga sa une e kisha menduar se mund te doja ne person keshtu. Ndonjehere te urrej, duke fajesuar ty si shkakun e vuajtjeve te mia… Por, asnjehere nuk arrij dot te te harroj,Me mungon! Me mungon aq shume, sa ti as nuk do mund ta imagjinoje,Me mungojne kohet qe ne kaluam… Me mungojne batutat qe ne perdornim, ato te cilat merrnin kuptim vetem me ty, Me mungon menyra jone e komunikimit!menyre­­­­­ te cilen veten ne dinim ta deshifronim… Me mungon shoqeria jone… Me mungon qofte edhe nje ‘ mirmengjesi ‘ nga ty… Me mungon gjithcka,dhe tmerresisht shume, me mungon TI…!!!! Do doja te isha pjesa me e vogel e jetes tende, aq e vogel saqe as ti te mos e vije re. Do me mjaftonte kaq, vetem e vetem te dija qe isha pjes e saj… Ose ndoshta jo!!! Do doja te isha personazh kryesor i endrave te tua, jo per ti bere ato realitet, por per te ndenjur ne krahun tend kur ti, ti realizoje ato. Do doja te te qendroja prane ne momentet qe ti do ishe e trishtuar, jo per te te thene se nuk do te te lejoja te qaje, por per te te fshire lotet. Do doja te isha me ty, ne castet qe ti, do ishe i lumtur, jo per te ndare ate gezim me ty, por per te pare buzeqeshjen tende… Do doja te isha gjysma e jetes tende, sepse keshtu do mund te plotesoja jeten time. Ti, zbulove tek une nje njeri qe une nuk e kisha menduar asnjehere se ekzistonte… menyren brenda meje. Tani qe nuk je, te gjitha gjerat i shikoj bardh e zi. Asgje nuk ka kuptim per mua! Degjoj zera qe me flasin, bertasin, por une nuk pergjigjem. E di, qe jeta vazhdon, dhe do me duhet ta jetoj ate, por nuk mundem te gjej menyren e duhur per ta rinisur aty ku e kam len, duke e ditur mjaft mire qe nuk do jete asnjehere pjes e se ardhmes time??? Jo!!! Nuk mundet ta bej kete, nese do mundesha do ta kisha bere shume kohe me pare. Ndonjehere qesh me ironine qe me ben koha, nje e qeshur qe eshte vetem ne buzet e mia, por askush sdo ta marri vesh asnjehere se si une jam brenda meje.Tani qe ti ke ikur, ndjej akoma me shume mall, akoma me shume me mungon, dhe akoma me shume me frikson fakti qe te kam humbur pergjithmon. Edhe nese ti, nuk do me shkruash edhe nje mesazh bosh, do me mjaftonte nga ty, vetem te dija qe une jam pjes e mendimeve te tua. Thjesht nuk mundem ta vazhdoj me teper kete. Dua te te uroj fat, duke shpresuar se do te me kujtosh ndonje dite… Dhe dua te te falenderoj qe je pjes e jetes time, qe arrite te me bindje se une mund te doja dike… Qe me mesove se cfare do te thote gezim, lumturi, xhelozi, vuajtje, urrejtje…dhe dashuri. Ti ke jeten perpara dhe uroj qe te krijosh nje familje ashtu siq ke deshir nese te kujtohen fjalet e mia ather e din se kush jam .Falminderit per kohen qe kemi kaluar se bashku ishte koha me e bukur e jetes time …