Burri mori te gjitha kursimet e mija dhe i dergon ne Shqiperi, aty nuk durova dhe mora rrobat edhe ika tek…

Burri mori te gjitha kursimet e mija dhe i dergon ne Shqiperi, aty nuk durova dhe mora rrobat edhe ika tek… – Pershendetje te gjithve. Doja edhe un te shprehem per jeten time… Une jam 20 vjec jetoj ne itali per shume kohe. Jeta ime ka qen shume e qete deri para 3 viteve. Aty ku nisi gjithcka. U njoha me nje djal shqiptare ateher isha gati 17 vjece ai ishte 19. Ok gjithcka bukur, kalonim shume mir bashke, nejtem 1 vite te lidhur pastaj menduam te fejoheshim. Une gjithmon e kisha friken se mos ndoshta do ndryshoje nk do me doje me sepse i thoja qe jemi te vegjel akoma ..ai ishte ne pun ndersa un ne shkoll ..prindrit e mije nuk donin se isha e vogel por un gjithmon komngulja thoja e njoh mir e me do. E mbaj mend qe babi me tha ok esht jeta jote zgjedhja jot por nese me von ke nje problem un nuk do jem me per te ndimuar. U ndjeva keq por edhe ne te njejten koh edhe nuk e kuptoja se mu dukte gjithcka si ne enderr. Mbas u fejuam erdhi ai tek un dhe jetuam vetem te dy ..mu desh te leja shkll sepse vetem ai nuk ja dilte dot te paguante te gjitha ..vazhdova te punonim te dy. Pastaj mbas 2 muajve fejes e kapa tel e atij dhe cte shikoja gati sa nuk me ra qielli ne kok. Fliste me nje italiane dhe takoheshin kur un isha ne pun ..u lendova por ta leja nuk kisha ku te shkoja se mu kujtonte fjalet e babit …ok e anashkalova vazhdova perseri por jo me e lumtur ..me mbrapa debate edhe me maltretone. Donte qe un te isha nje femer traditconale me ndalonte te beja shume gjera. Me ndaloi te punoja te dilja te prindrit te rrija ne tel. Me pak fjal u mbydha ne vetvete jeta ime ndryshoi nuk isha me ajo femra qe isha ..para pak kohesh patem nje debat shume te rend sepse mori te gjith kursimet e mija dhe i dergon prindreve ne alb aty nuk durova edhe mora rrobat edhe ika tek prindrit. Ai me kercenonte me tha hajde pim nje kafe ika u takuam. Ok thash ta provojm perseri nga fillimi por akoma me keq cdo dite shtepia u shkatrronte cdo dite u shtyja sikur te isha nje plack. Rash ne deprison as nk flas me asnjeri as nuk dal. Asgje vetem qaje mallkoj veten. Ai gjith diten me ofendon thot nuk kam me deshir te rrij me ty. Por mo von vjen e me kerko falje. Realisht un nk e di cf te bej, sepse un nk kam kurajo ose me sakte nuk mundem me vendos nuk e di cf kam. Kur mendoj kto gjera e dij cf te bej por nuk mundem dot. Doja te merja ndonje keshill nga ju, qe te me ndimoni te dal nga ky vend ku jam futur se vetem nuk kam me force.. Me falni qe e zgjata!