fbpx
"Un ja kerkova divorcin se nuk mund ta duroja,Tani pas 4 viteve po ndjej se e dua prap dhe"

“Un ja kerkova divorcin se nuk mund ta duroja,Tani pas 4 viteve po ndjej se e dua prap dhe”…


“Un ja kerkova divorcin se nuk mund ta duroja,Tani pas 4 viteve po ndjej se e dua prap dhe”…-Anonime te lutem,Pershendetje te gjithave , dua te ndaj ne histori familjare por mos ja nisni me mbajt ligjerata dhe fjal ofenduse,se boll jam ne siklet tem . Thjesht po du me qel zemren se du me kersit.Jam nje nene e re e dy femijeve,kisha hiq me pak se 12 vite martes , ku e dashurova personin e par dhe te vetem ne jeten time , te cilen ia kushtova gjith rinin time nga mosha 15 vjeqare.Mbas disa vite 7 vite martes me shum sakrifica me shum merzi mbeta 7zene dhe mu duk sikur bota eshte bere e imja . Endra e cila e prisja me vite te tera per te fituar epitetin nene u realizua .Mbas 4 vite me gezoi zoti prap me nje femije.Por aty filluan gjerat te ndryshonin.Gjat 7 zanis se dyt , filloj dyshimi tek bashkshorti,nuk i interesojke fare shtatzania ime , as une – as femijet ndersa edhe ne lindje nuk i interesoj edhe pse isha ne spital te me vie te me takonte , dhe ajo me bej te dyshoj qe kishte dikend tjeter ne jete sepse ndryshoj 360 shkalle.Nuk ishte me personi qe u kujdes per mua siq kishte qen , filluan oraret e gjate te punes .Filluan mos ngritja e telefonit , besa besa edhe bllok sa her qe dilke ne mbremje . Ku edhe me rroki depresioni mbas shtatzanis + kjo ngarkesa psiqike nga ish burri qe me qoi deri tek mendimi i i ba keq vetess . Sepse isha ne nje kohe shum te veshtir.Mbas disa muajve , dyshimi im u be realitet , dhe me e keqja qe ishte me nje qe e nifja dhe kisha lidhje te ngushte familjare , mbasi ia gjeta mesazhat , bisedat ne fb , fotot etj etj burri me thot qe nuk ka ndjenja per mua – por rri hater femijeve.Dhe ajo bised me shtyu te i kerkoj divorci,sepse nuk mund te perballoja.Dhe pa hezitim edhe pranoj.Erdh koha dhe u largua nga jeta jone,ku mbeta me femijet 4 vjeqar dhe tjetei 7 muajsh e vetme.Mbas 8-9 muaj fillova te rimerja veten time dhe te fitoja forcen qe te behem me e forte se kurre ti dal ne krah femijeve te mi,dhe ti tregoj te gjithve se do ia dal,do behem nene qe te krenohen femijete e mi per vendimin tim.Kan kaluar thuajse 4 vite,por nuk mundem prap ta harroj.Kam urrejte per te , por prap me dhemb zemra per te edhe pse me ka bere shum shum keq , maltretim fizike,maltretim psiqike, tradhti. Por zemra spo mund ta largon.Kam pasur oferta te shumta serioze qe me kan kerkuar edhe me familje dhe me msi,por e kam shummmm te veshtir te vendosi , sepse friksohem qe do lendohem prap , dhe se do e kem veshtir qe dikush tme pranon me femije pa pasur konflikte . Por jam betu qe nuk do ia kthej femijeve shpinen deri sa te rriten , por as ate here jo.A do mund tia dal -a do mund te ja bej hallall.A ka ndonje rruge te ndritur dikun.Apo eshte thjesht nje enderr.Tjetren ane kam fjalosje me ish burrin kur e shef qe me ben dikush like ne foto ose kur ndegjon qe kam kerkesa per martes , me thot qe jam femer pa vlere , qe kam mbetur e vetme , perdor fjal fyese etj etj. Mundohen te mos kem kontakt me te,por prap bie puna qe kemi kontakt per femijet,edhe pe thom qe se meriton te i shof me sepse sikur kishe dashur femije kishte ndejtur me neve . Por ligji eshte ligj dhe skam qfar te bej.Kam provuar ti a fal,e ti mbyllja syt edhe pse zemren e kisha copa copa – qfar fitova njejten gje prap.Por e kam shum bre shum te veshtir,ta harroj edhe sjam tu e kuptu pse.