fbpx
Nenen Baben dhe Burrin mi mori Zoti,Jam plakur 100 vite me shum se

Nenen Baben dhe Burrin mi mori Zoti,Jam plakur 100 vite me shum se…


Nenen Baben dhe Burrin mi mori Zoti,Jam plakur 100 vite me shum se…-Pershendetje Histori te Jetes, po du me shkrujt historin teme pasi qe kom shume dhimbje edhe shume mall per njerez ma te dashur. Une shume kom dhimt ne shpirt edhe detyrohem qe te shprehem diku pasi qe se kom kerkon. Une jom nje gru vejushk qe mka vdek burri. Une nuk po e shkruaj kit historin vetem per burrin tem po edhe per krejt vuajtjet e mija, krejt hekat e mija, krejt tradhtit qka i kom perjetu prej njerzit ma te afer. Prej njerzit qe i kom dasht ma se shumti. Une kurr nuk e kom njoft nanen tem sepse gjat lindjes me mu ajo ka nderru jete per shkak te tensionit e larte. Gjithmone mka mungu ajo figura e nanes ne jete. I pajsha krejt shoqet e mia kur u rriten tu dal me nanen, tu shetit me nanat e tyre e une se kisha kerkon. Mbeta qike e hastretit edhe nuk e kisha at personin qe muj me qujt nane edhe me i tregu gjithqka. Gjithmone e kom fajesu veten per vdekjen e nanes, kurr skom mujt me u pajtu me realitetin qe ajo ka ndrru jete gjat lindjes me mu. Gjithmone e kom lan veten fajtore qe ajo e ka humb jeten ne mosh aq te re per shkak meje. Pasi u rrita, u lidha me baben shume, ja nisi mi bo do vjet edhe dojsha me ja ngjit krahin, ju bona babes tem edhe qik edhe djal. I ndihmojsha per gjithqka si per tregtij, si per punt ma tveshtira edhe ne treg dalsha me to. Krejt ma bojshin hallall tkoft se edhe pse i vdiq gruja babes ton ti prap nuk e ke lon me ndij mungesen e saj se gjithmone ju ke gjind afer. Martesa mshkoj pak vone per shkak se skom dasht qe aj me mbet vet edhe i kom than burrit ku tshkoj une, e marr baben me veti se smuj me lan kurr vet. U pajtu burri me qat realitet qe une e marr baben me veti edhe nuk me tha kurgjo. Jetoj baba 7 vjet me mu edhe e ndisha ntelefon tu fol me dikon edhe ja bojke po qka kom faj une? E disha qe kur tbon baba naj telefonat tinxa osht diqka me rendsi edhe diqka qe sbon une me dit. E ndegjova kadale edhe tha po dal qika jem me vllaun se pom thirr diqka edhe thash hajt pra masi po del me axhin skoka kumedit diqka rrezik. Pas 4 ore e prita qe po kthehet ne shtepi po nuk erdh, zilja nder edhe ken policia. M’kallzun qe dikush e kish lendu baben tem per bele. Krejt bota jem ne qat minut mu shkaterru, nuk mujsha me paramenu veten qysh mujta me mbet jetim tamon ja nisa me knaq baben qe u bonem mi qel syt ma mur dikush prej meje. Mra tfikt edhe sdita ma kurgjo veq kur jom qu nspital se jom kon pa vedije. Policia i kishin tregu burrit qe per bele t’axhes tem e kish lendu dikush me allti ne kafe. Shpirti mu djeg edhe qather e kuptova se qka ish dhimta me i humb dy prinderit. Nanen se kom njoft edhe skom pas qysh mu merzit per dikon qe se njeh po baben e kom pas drit e diell. E kom la me durt e mija, e kom qeth, e kom shetit, i kom bo ushqim, gjithqka kom bo per to. Ju bona babes qik e djal, qik per me fshi e djal per me knaq me dal me to edhe per me u kujdes per senet qka i pelqejshin babes mas shumti. Shume jom lendu ne qat moment. Isha nervoz, dojsha mu hakmarr, dojsha me luftu me qata qe e kan marr guximin me prek baben tem. Shume jom deshpru, rash ne depresion edhe mendova qe ska ma keq ku shkon. I thash vet me veti qe tasht une skom prindt, jom mbet vet me burr e fmi tasht skom ku e boj tpamen tem si bij. Kush mpranon mu? Isha rang e lart. Pas nje kohe, edhe burri mvdiq prej kancerit edhe aty tentova me lendu veten po deshtova. Nuk kisha arsyje me jetu, fmija mu kishin rrit edhe ishin rahatu ne shtepijat e tyre a une isha mbet vet ashtu siq me ka lan nana jem vet. Aty e kuptova qe jeta jem skishte ma vlere edhe skisha ma arsyje pse me vazhdu me jeten tem. Skisha ma fuqi me vazhdu pa burr, pa prindt, e vetme me femij. Skisha perkrahje, skisha ka me ja majt pa pune. Kush me man mu? Kush mjep buk me honger? Mjepshin gajret do familjar po prap se prap isha e deshprume edhe sdisha qysh me ja majt. Ja fillova me punu si pastruse po prap nuk po muj me ja arrit qellimin me pas nje jet te mire. Jom plak 100 vjet ma shume sa qe duhet per mosh teme. Nuk po muj me vazhdu me jetu, shume jom e deshprume. A ka mundesi dikush mem ndihmu veq mem fol? Ma shume kom nevoj per ni psikolog se sa per diqka ma shume. Shume po kom nevoj per perkrahje, shume kom nevoj qe dikush mem ndihmu mem fol mem jep shpresa qe bohet mire dikur e mos me u deshpru prej ksaj bote se e di qe ky bote osht veq prove.