Jam 42 vjeqare por burrin e kam tradhetu,Tani e kuptova qe dashurija nuk njeh mosh dhe…

Jam 42 vjeqare por burrin e kam tradhetu,Tani e kuptova qe dashurija nuk njeh mosh dhe…-Përshëndetje për të gjith lexusit!Jam një grua në moshen 42 vjeqare .Ku edhe un vendosa ta ndaj një pjes të dhimëbjes sime me ju.Historia ime e dhimshme fillon që nga fëmirija e deri me sod.Isha një vajz jetime dhe e rritur me lot në sy.Si çdo e re edhe unë u dashurova me një djal edhe pse pak ishte heret për mua,zemra nuk më pyeti.Djali që u dashurova në të më kishte par dikun që un as se kam pa as se kam dit që un i kam pëlqyer.Keshtu qe pas një muai që ati ikisha pëlqyer më tregoi kusherina ime.Që nga ai moment u bera kureshtare ta njoh at djal sepse quditrisht filloi zemra t’më maltretu vetem nga fjalet e kusherinës se si e përshkruante. Fillova të mirrja ibformata për të, kështu kaloi mëshum se një vit deri sa e takova sepse ne nuk mësonim të njejten shkoll.Erdhi edhe aj moment kur ne u takuam e them të drejten më pëlqeu shum ishte krejt ashtu siq ekisha imagjinuar si mun dë jet. Filluam të takohemi bisedonim për shum gjera që na interesonte për njëri tjetrin.Un kërkova nga ai që tmë priste për ta fillu lidhjen sa të rritesha edhe pak sepse isha vetem 15 vjet ndersa ai 17 e gjys i thash nese don spaku edhe nja 2 vite smundem edhe pse zemra më maltretunte dit e nat për të.Pranoj edhe ashtu u be u takonim rrall sepse ashtu ishin rrethanat.Pasi ikisha mbushur 17 e me shum ai më premtoj se do të jemi për jet së bashku!Unë gati u qmenda nga gëzimi evetmja gjë që më erdhi ne mendje ishte te shkoj te vorri i nënës, ti tregoj sa e lumëtur që isha dhe let pushoj e qet sepse vajza jote ësht vajza më e lumtur në jet.Ditet kalonin un doja të fluturoja nga gëzimi,mir po nuk vazhdoi shum ajo lumturi sepse lidhja filloi te zbehet e vreja se diqka spo funksionon po ashtu e heshtur e trishtuar prisja qka po ndodh me të dashurin tim që pasi me premtoi filloj të largohet. Tër kohen mendoj qka po ndodh me mua filliva përsëri ashtu siq isha e mësuar të vajtoj duke e pyet veten athu qenka e vërtet se jetimi kurr nuk mund te jet i lumëtur. Dit pas dite një i afërm i imi kishte biseduar me të dashurin tim dhe ikishte then se spo muj ta vazhdoj kët lidhje po pa i dhan një arsye.U shtanga nga lajmi që e mora doja ti jepja funëd ksej bote,e provova por prap nuk muna ta bëj pa e kuptuar arsyen pse u largua në at mënyr.Pas një kohe kërkoi përsëri të takohemi por unë isha e lënduar sa që smudja as te pranoja që tal e dë bisedoj. Ndoshta ky ke gabimi im më i madh në jet që nuk pranova,sepse pas pak ditesh që kërkoi nga un një takim dhe un nuk pranov nga krenaria e tepërt, ai u largua nga vendi kishte ikur në mërgim.Kur morra ket lajm mu duk se çdo gjë mori fun për mua.Kisha qindra pyetje në kok,athua pse ndodhi e gjith kjo me mua.Jeta vazhdon edhe pse e lënduar e dermuar filliva studimet ashtu me këmb e shpirt të këputur kisha humb edhe pesh. Kaluan një vit e gjysm pa marr asnjë lajm nga ai meqe edhe skishmi as si te komunikonim, vetem një her provova ta thrrisja në nje nr. Ku e mora nga kusherina e ti por ndoshta ishte nr. gabim apo ku ta dija un.Koha kalonte te shtëpis më bërin presion me pyetjet pse nuk e gjej dikun apo thjesht provokime sepse un në vendin e nënes kisha njerken që e zavensont ishte shum e rend për mua jeta isha fëmiju i vetem ne shtepi.Koh pas kohe vendosa edhe un te vendosi për fatin tim edhe pse pa dashje u detyrov ta marr kët vendim.Vendosa me diken që nuk e njihja mir por ndosha fatin e pata ashtu . U martova me shum dhimbje në zemër u shuan ëndrrat e mija të kahershme fillova një jet të re por pa e harruar dashurin dhe at moment kur mu betua djali i cili e doja më shum se veten.Kisha dhe nje pikipyetje (?)në kok ne nuk ishim nda asnjë her përfundimisht, asnjë her sikishim than njëri tjetrit lamtumir.Por un u martova kriova familje,ndoshta dashurin që ekisha mbyll në dry e mbaja si barr por jeta vazhdon linda fëmij i rrita si engjuj.Me burrin kishim raporte te mira edhe pse ishim dy bot të ndryshme por evetmja zgjidhje për ta kalu jeten disi ishte kështu.Kurr se kam menduar që pas 20viteve ta kuptoj të gjith realitetin e historis sime por tani shum von.Histor e hidhur, një dit më vjen nē fb për ta pranuar edhe pse me emer dhe mbiemer tjeter un e dija që asht aj sepse koh më par ekisha gjetur ish të dashurin, por kurr mendja sumka shka ta boj shok ne fb as kurr nuk kam mendu qe ta qes një hap drejt ti sepse tani më isha grua,isha një nan ku me krejt shpirtin tim të lodhur kam mendu të jam një shembull si gru si nan etj. Por ndodhi diqka e pa pritur kur e pash që mkish ardh ne fb me pranu smujta me u përmbajt e pranova. Qësht më e keqja nuk mbeti me kaq ne filluam me komuniku, qëllimi im i vetem ish vetem ta pyesja pse e beri ket hap drejt meje por doren në zemër isha kureshtare gjat gjith këtyre viteve ta dija pse erdhem deri këtu pa asnjë arsye.Ne filluam kontaktin çdo dit e më shum më tregoi krejt ato që kishin ndodhur në jeten e ti ,me foli për diten e fundit kur më këroi te takohem e që un spranova edhe pse kishin kalu më shum se 20 vit më kerkoi faleje dhe ekuptova që një pjes të fait e kisha edhe un që nuk pranova sa her që me luti të dal e të sqarohet. Filluam të bisedonim me or të tëra ne tel sepse çdo gjë qe kishte ndodhur gjat këtyre vitev i diskutum Kam qajtur si fëmi me zë që nga ajo dit që ekam pranu në fb sepse me një an mu dhimke burri, fêmijet por sa mashum që dojsha me largu nga jeta edhe më shum e doja sepse fati ishte shkaktar që sna lejoj të jemi bashk.Pas shum muajve që folem ne tel vendosem veq të takohemi dhe të pim nga një kafe bashk më tha e vetmja gjë qëkerkoj nga ti ësht veq të përqafi dhe të shtrengoj si dikur i thash nuk mundem sepse nuk mund ti rezistoj afërsis tënde.Dolem pitem kafe edhe më shtrengoi ashtu siq kërkoi mirpo pas dy dit ne përsëri u takuam dhe gjithqka ndryshoi ne bëm dashuri që nuk ekishim bë kur kemi qenë të ri gjithqka ndryshoi ne jeten time.Nuk dija ku ekam koken ne duheshim si kurr më par,Në anen tjeter ku mbet gruaja, nëna krenare qe edukonte fëmijet e saj dhe i fliste për nderin ka tja mbaja kurr në jet sisha ndi ashtu e lumtur sepse per gjat gjith atyre viteve un ekisha ëndrruar keto momente që po i jetoja,mrritem në një pik saqë mendonim të jemi përgjithmon bashk por edhe ai edhe pse shum von kish kriu familje po kish grua dhe fëmi.Un burrin në gurbet edhe pse ka ndodh me vite su kthy kurr skam mendu nje gje të till.Ju lutem më këshillini qka të bej si tja fal vetes at gabim që kam bër. Ne vendosem qëta ndreprejm lidhjen sepse dita dites nuk mujshim pa njër tjetrin por si ta filloj jeten kur të takohem me burrin sepse aq kam qen e sinqert më par sa që kurr ne jet se kam genjyer edhe pse kurr se kam dashuru e kam rrespektu ne maksimu Por qka të baj kur e di se ne duhemi si kur ishim të ri jam në hall ju lutem më këshillini i pranoj edhe kritikat.Tani e kam kuptuar pse thuhet se dashuria nuk njeh mosh,nuk ka kufi etj