fbpx
2 vitev

Ai po e vuan denimin prej 2 vitev e Un e shoh vetem nje ore ne jav shpirti mu ka permbys n’lot e…


Ai po e vuan denimin prej 2 vitev e Un e shoh vetem nje ore ne jav shpirti mu ka permbys n’lot e… – Anonim, pershendetje histori te jetes, un desha te ndaj me lexuesit historin time te jetes jo pse kam dilema se qfar duhet te veproj mirpo nese e ndaj historin time me ju e ndjej nje lehtsim ne shpirt un jam 19 vjeqe kam nje lidhje te familjarizuar qe tre vite me personin qe jam ne lidhje kemi hasur ne shum probleme e sfida mirpo te gjith e dim se dashuria e vertet nuk mposhtet leht, keshtu esht edhe historia jone e dashuris. Ne fillim kur jemi pa kam than qe ky nuk esht per mue pos pasi fillova te rri e te flas me te kuptova qe esht personi qe do ma merrte zemren, mirpo familjaret e mi filluan te dyshonin dhe keshtu un u friksova pasi qe isha e re ne mosh (ishim te dy ne shkoll te mesme) dhe nga frika nuk komunikova me te plot kater muaj (gjat pushimit te veres) kur hym ne shkoll te dy deshironim te takoheshim aj shpesh insistonte mirpo prap e respektonte vendimin tim por erdhi nje dit qe edhe mua me kaploi malli per te dhe u bashkuam perseri por pas nje kohe nga disa zera na lindi nje dyshim se jemi familjar te larget por te nje gjaku ky dyshim ishte i tmerrshem dhe na mundonte shum deri erdhi dita kur e kuptuam qe nje familje fqinje e imja kishte lidhje me familjen e tij e jo familja ime keshtu ditet kalonin neve na bashkonte nje dashuri e madhe aq e madhe sa as fjalet e gojve te liga nuk na ndan dot , por ne pranver ne vendosem te ju treojm faniljeve pasi qe ai mthoshte qe ma mir esht ta marrin vesh nga ti sesa nga dikush tjeter.dhe kshtu vepruam mirpo kjo lidhje nuk u prit aspak mir nga familja ime dhe ndodhen shum gjera durova edhe maltretuje durova edhe mbylljen ne shtepi e ndalimin e shkolles me jav (familja ime spranonte pasi qe ai nuk u dukej i denj per mua pasi qe un mesoja isha nxense vertet me arritje kurse ai ishte e kunderta ime ne shkoll kshtu ata donin nje te ardhme me te mir per mue) mirpo ne asnjeher nuk u ndam edhe pse tentuam ne prap smund trrinim pa njeri tjerin keshtu pas disa ndodhive te pakendshme edhe familja ime pranoi keshtu u gezuam shum aj punont shum qe un tmos kisha nevoja t paplotsuara edhe pse un nuk ja kerkoja ket gje.. Ditet kalonin keshtu edhe muajt e plot nje vit e gjysme derisa nje dit un nuk mund tkontaktoja dot me te at nat isha ne ankth ,te nesermen pas mesimit shkova te shtepia e kshtu me treguan se aj ishte ne paraburgim prej nje muaji (shkaku qe kishte thy nje lokal me disa shok qe e mashtruan) un per pak isha duke u qmend qdo dit i thoja vetes hajt se sot vjen e kshtu kaloi nje muaj e aj doli un u gezova shum malli per te vertet ishtemi madh, aj ishte pendu e ndodht qe edhe qante nga merzia mirpo s’shkoi shum e perseri i erdhi thirrja se duhet tmbaj gati dy vite burg , aj po e vuan denimin qe 7 muaj e un e shoh vetem nje or ne jav keta 7 muaj kan qen muajt me te veshtir te jetes sime por un kurr nuk hoqa dor dhe vazhdoj ta pres edhe pse esht teper ran un nuk jam dorzuar ende edhe pse shpirti mu ka permbys nlot e ndhembje, aj shpesh flet ran me mue se thot ti duhesh me gjet ma mir se e meriton e kshtu munohet mem largu nga vetja mirpo un e kuptoj gjendjen e tij tvshtir e kurr nuk jam merzit prej tij, mirpo kjo pritje pom vret qdo dit ma shum, a kaq e vshtir qenka jeta, a kaq shum vujte duhet mei kalu nket mosh te rinis. Ju lutem anonim , ju pershedes